Oczyszczalnia biopura
Oczyszczalnie ścieków bytowych montowane są w takich miejscach, w których brak możliwości podłączenia się do centralizowanych sieci kanalizacyjnych. Do urządzenia powinny wpływać ścieki bytowo-gospodarcze i im podobne z łazienek, kuchni, toalet i innych podobnego naznaczenia pomieszczeń. Nie powinny wpływać ścieki z dachów, placów, garaży i innych pomieszczeń niemieszkalnych, woda z basenów lub innych dużych zbiorników, chemikalia, których dostęp do systemów kanalizacyjnych jest nieprzewidziany zgodnie z ich przeznaczeniem (produkty naftowe, agrochemia i podobne). Woda oczyszczona w oczyszczalniach ścieków bytowo-gospodarczych może być infiltrowana do gruntu (poprzez studzienki infiltracyjne, pola filtracyjne), odprowadzana do rowów drogowych i melioracyjnych, odprowadzana do otwartych zbiorników wodnych i użyta do ponownego użytku.
Zalety oczyszczalni Feliksnavis
Urządzenie składa się z dwóch cylindrycznych zbiorników, z dnem stożkowym, ustawionych centrycznie. Część wewnętrzna - komora napowietrzania, część zewnętrzna - osadnik wtórny.
Komora napowietrzania – w centralnej części tej komory zamontowany jest pionowy przewód z dyfuzorem. W trakcie tłoczenia sprzężonego powietrza z dmuchawy do komory napowietrzania z osadnika wtórnego jest odsysany kłaczkowaty osad czynny a z komory napowietrzającej - mieszanina osadu. W taki sposób tworzy się strumień cyrkulacyjny w komorze napowietrzania. Pozwala to na utlenianie zanieczyszczeń organicznych, nie tylko przy pomocy osadu czynnego będącego w stanie zawiesin, ale też przy pomocy błony biologicznej, która tworzy się na powierzchni złoża biologicznego. Gdy strumień cyrkulacyjny porusza w dół zmniejsza się koncentracja rozpuszczonego w nim tlenu, dlatego też, w górnych warstwach błony biologicznej rozwijają się nie tylko procesy rozkładu zanieczyszczeń organicznych, ale też procesy nitryfikacji (proces utleniania amoniaku do azotanów), w a dolnych warstwach ze względu na brak rozpuszczonego tlenu tworzą się procesy denitryfikacji (użycie tlenu znajdującego się w azotanach i azotynach). W skutek czego, koncentracja azotu w oczyszczanych ściekach zmniejsza się do około 50%; w konwencjonalnych urządzeniach, gdzie stosowany jest osad czynny, koncentracja azotu zmniejsza się tylko o 20%. Złoże biologiczne pozwala też na redukcję wpływu procesu denitryfikacji (wypłynięcia osadu) na osadnik wtórny.
Osadnik wtórny – mieszanka osadu czynnego z komory napowietrzania trafia do części stożkowej osadnika wtórnego, w którym już się znajduje osiadły i zgęstniały osad czynny. W trakcie procesu filtracji mieszaniny osadu przez zgęstniały osad zatrzymane zostają też drobne kłaczki osadu, co zapewnia mniejszą koncentrację substancji opadających w oczyszczanych ściekach. Oczyszczane ścieki są zbierane do rynny peryferyjnej. W celu utrzymania jednolitego obciążenia, do rynny zamontowana jest podlegające regulacji krawędź zębata. Z rynny ścieki są odprowadzane za pomocą rury. Okresowo na powierzchnię osadnika może wypływać osad czynny. Aby zapobiec jego przedostaniu się do oczyszczonych ścieków, w osadniku są zamontowane zanurzane przegrody. Gdy koncentracja zawiesin osadu czynnego zwiększa się do 6 g/l nadmiar osadu jest odsysany przez pionowy przewód komory napowietrzania.
Urządzeniawinny być instalowane pod powierzchnią terenu na głębokościach wynikających z minimalnego zagłębienia kanalizacji uwarunkowanego głębokością przemarzania gruntu zgodnie z PN-84/B-10735. W przypadku posadowienia urządzeń na mniejszych głębokościach, należy je ocieplić od góry warstwą izolacyjną z żużla, styropianu lub innym sposobem, dającym podobne parametry izolacji cieplnej. Wielkość maksymalnego zagłębienia uzależniona od wytrzymałości konstrukcji została podana na rysunkach szczegółowych. Posadowienie zbiornika nie wymaga w przeciętnych warunkach gruntowych fundamentów, a prace budowlane polegają na wykonaniu odpowiedniego wykopu, ułożenia warstwy podsypki na jego dnie, wypoziomowaniu zbiornika, wykonaniu obsypki z plasku I zasypania gruntem do pełnej wysokości.
W przypadku wysokiego poziomu wody gruntowej (ok. 0,5 m pod terenem) zbiornik winien być posadowiony na płycie betonowej i zakotwiony do niej ubytku wody poza objętością obliczoną na parowanie.
Celem zainstalowania oczyszczalni FELIKSNAVIS należy: wykonać wykop, w dnie wykopu ułożyć warstwę podsypki o grubości ~ 20 cm ze żwiru, piasku lub drobnego tłucznia i dobrze zagęścić, sprawdzić zgodność rzędnej posadowienia z projektem, wykonać obsypkę piaskową i zasyp gruntem bez kamieni, dokonać podłączenia sprężarki.
W przypadku instalowania oczyszczalni w gruncie o wysokim poziomie wody gruntowej, po osuszeniu wykopu i osadzeniu zbiornika (na przygotowanym podłożu) zalecane jest wypełnienie go wodą w ilości ok. 50 % pojemności. W trakcie napełnienia można zbiornik sukcesywnie obsypywać.
W skład wyposażenia podstawowego oczyszczalni ścieków NV wchodzi sprężarka. Zainstalowane sprężarki są zasilane prądem jednofazowym 220 V. Moc zainstalowana sprężarki dla poszczególnych modeli oczyszczalni NV została podana w tabelce.
{youtube}IiYEULhRWVs{/youtube}
